"امروز دهم مهرماه سالروز شهادت شهيد حسين ناجيان" شهادت شهيد حسين ناجيان مسئول ستاد پشتيباني مناطق جنگي جنوب شهيد حسين ناجيان به سال 1333 در محيط يك خانوادة مذهبي در تهران متولد شد. وي هم زمان با طي دوران تحصيل در يك مدرسة اسلامي با شركت در جلسات مذهبي به فراگيري اصول اعتقادات و احكام اسلامي زيربناي فكري خويش را شكل مي داد. پس از پايان تحصيل دبيرستاني وارد دانشگاه پلي تكنيك تهران شده و از همان ابتدا با تلاشي پيگير و خستگي ناپذير در محيط انجمن اسلامي و مسجد دانشگاه با همياري برادران هم فكر خود باعث ايجاد جو سالمي در محيط دانشگاه شد.

فعاليت هاي وي در برنامه هاي اسلامي دانشگاه چه در محيط انجمن اسلامي و چه در زمينه تهيه كتاب و چه در برنامه هاي كوهنوردي كم نظير بود. پس از پايان دوران دانشگاه وي از رفتن به سربازي براي خدمت به رژيم خون آشام آن روز امتناع ورزيد و بدين وسيله امكان استخدام در سيستم دولتي را براي هميشه از خود سلب نموده و با همكاري چند نفر از دوستانش به كار لوله كشي در يك شركت ساختماني مشغول شد.

حركت به سوي جبهه آغاز جنگ تحميلي، سرآغاز تكامل و عروجي ديگر در زندگي حسين بود. با شروع جنگ او ديگر آرام و قرار نداشت و مرغي در قفس را مي مانست كه منتظر فرصتي براي آزادي باشد.

بالاخره لحظه موعود فرارسيد و او در آبان ماه سال 59 بسوي اهواز پر كشيد و در كنار دوست ديرين خود شهيد محمد طرحچي نطفه هاي ايجاد ستاد پشتيباني فعلي را فراهم ساخت. ستاد پشتيباني در آغاز از چند تعميرگاه خودروهاي خراب شده جنگي تشكيل مي شد.

حسين با ارتباطي كه با كارخانجات داشت در بردن كارگران در تخصص هاي مختلف به جبهه نقش زيادي داشت. حسين در سمت مديريت تعميرگاه هاي جهاد، با برخوردهاي مناسب خود كارگران مكانيك و راننده هاي ماشين هاي سنگين را كه كمتر در محيط هاي جمعي كار كرده اند بدورشمع وجود خويش گرد آورد.

ستاد كربلا را سازمان داد. هنر حسين در همين ويژگي روحي او نهفته بود كه اين روحيه، استعداد حركت ستاد پشتيباني را تعيين مي كرد. نحوه شهادت حسين ناجيان از زبان شهيد حاج اسدالله هاشمي وقتي عمليات مسلم بن عقيل(ع) فرا رسيد حسين باتفاق شهيد والامقام حاج اسدالله هاشمي به غرب كشور رفته بود. از آنجا كه دل عاشق او تمناي پرواز داشت هم رزم او حاج اسدالله نقل نموده است كه: حسين ناجيان روي پاي خود بند نبود و دوست داشت زودتر به خط مقدم برسد و وقتي به منطقه عملياتي رسيديم ديدم ناجيان يك روحيه ديگر دارد. با ماشين داشتيم مي رفتيم كه يك كاتيوشا به ماشين اصابت كرد و ناجيان به بيرون پرت شد و منهم به طرف ديگر. وقتي رفتم بالاي سرش ديدم ناجيان شهيد شده است.